Syberia 2

Syberia 2
Okładka pudełka gry
Premiera (świat)	20 marzec 2004
Premiera (Polska)	30 lipca 2004
Następna Część	Syberia 3

Syberia 2 - gra komputerowa z gatunku point-and-click wyprodukowana przez Microids. Jest kontynuacją Syberii.

Gra opowiadała o byłej prawniczce Kate Walker, która razem z Hansem Voralbergiem starała się spełnić marzenie Hansa – zobaczyć ostatnie na świecie mamuty, które (według legend) do dziś żyją na tajemniczej wyspie zwanej Syberią.

Była prawniczka Kate Walker przyrzekła Hansowi Voralbergowi, że dowiezie Hansa na mityczną Syberię. W podróży towarzyszył Kate wysoce wyspecjalizowany automat – maszynista Oskar, spotkała też kilkunastu nowych bohaterów, m.in. rzezimieszków Iwana i Igora, Cirkosa, pułkownika Emeliowa Gopaczewa, dziewczynkę Malkę i zwierzaka imieniem Juki.

Opis[]

Gra rozpoczęła się po wydarzeniach z Syberii, w której amerykańska prawniczka Kate Walker pracowała w Nowym Jorku, wzywając przez byłego szefa prywatnego detektywa. Firma poinstruował detektywa, aby zlokalizował i znalazł Kate Walker, która wyruszyła, aby nadzorować przejęcie fabryki zabawek automatycznych, która od tego czasu porzuciła pracę, mając nadzieję, że zadowoli rodzinę, sprowadzając Kate z powrotem do domu. W fikcyjnym rosyjskim mieście Romansburg Kate pomogła ekscentrycznemu wynalazcy Hansowi Voralbergowi, który starał się znaleźć żywe prehistoryczne mamuty, i Hansa maszyniście pociągu automatycznego Oscarowi, przygotowując specjalnie Hansa wykonany pociąg zegarowy węglem. Niedługo po zakończeniu tego Hans zapadł na chorobę, co zmusiło Kate do szukania dla Hansa leczenia w pobliskim klasztorze położonym na szczycie klifu.

Kiedy Kate dowiedziała się, że patriarcha uważał, że nie można Hansa wyleczyć i postanowił, że należało Hansowi dać duchowe zbawienie, Kate postanowiła znaleźć lekarstwo dla Hansa, dowiadując się o Hansa przyjacielu, który odkrył informacje na temat medycyny Yukoli. Znajdując Aleksjeja notatnik ukryty w klasztorze, Kate odtworzyła lekarstwo i użyła notatek do leczenia Hansa, zanim została zmuszona do stworzenia drogi ucieczki dla Hansa i Kate, gdy patriarcha odmówił pozwolenia Kate i Hansowi odejść. Wracając do Romansburga, Kate zgodziła się zabrać część mechaniczną do lokalnej tawerny i naprawić urządzenie automatyczne, które tam stworzył dla jego właściciela. Po wykonaniu zadania Kate usłyszała pociąg odjeżdżający ze stacji i dowiedziała się, że dwóch miejscowych, bracia Ivan i Igor, zostało porwanych z zamiarem dotarcia na legendarną wyspę Syberia (inspirowaną prawdziwą lokalizacją Wyspy Wrangla na Syberii, ostatniego miejsca na Ziemi, w którym przetrwały mamuty), aby czerpać zyski z pozyskiwania kości słoniowej mamutów. Zmuszona do pościgu, Kate korzysta z wagonu kolejowego, używanego do prac konserwacyjnych, który zasilił przyjacielski Yuki – zwierzak, które był po części foką, po części niedźwiedziem, o cechach przypominających psa.

Kate udało się dogonić pociąg, tylko po to, by zobaczyć, że dwaj mężczyźni porzucili pociąg po tym, jak utknął przy zawalonym moście i uciekli skuterem śnieżnym z Hansem. Odłączając wagon osobowy od lokomotywy, Kate, po przywróceniu Oscarowi pełnej funkcjonalności, kontynuowała pościg za Ivanem i Igorem. Kate i Oskar ostatecznie śledzili złodziei do dużej statuy przed torami kolejowymi. Kate dowiedziała się od Igora, który miał wątpliwości i chciał wrócić do domu, że Hans zniknął wkrótce po przybyciu braci. Konfrontując się z Ivanem w sprawie lokalizacji Kate przyjaciela u podstawy statuy, Kate szybko została przez Iwana uwięziona w przekonaniu, że zamierzała ukraść Ivana kość słoniową. Tuż przed tym, jak zamierzał Kate zabić, lód pod statuą, na której stoją, pękł i rozpadł się, wysyłając Kate pod ziemię.

Po przebudzeniu Kate znalazła się w ukrytej podziemnej wiosce Yukoli, w której Hans był leczony przez lokalnego szamana, który ujawnił, że Hans był na łożu śmierci. Po tym, jak udało Kate się wnieść lokomotywę do wioski, Kate zdobyła środki, dzięki którym szaman mógł przenieść Kate do snów Hansa, które odtworzyły wioskę Valadilène, i udało Kate się do Hansa dotrzeć. Chociaż przekonała Hansa, aby się obudził, otrzymała od Hansa tajemnicze słowa przed wyjściem ze świata snów. Kiedy Kate spytała Oscara, co to oznaczało, Oskar opuścił lokomotywę, aby dołączyć do swojego twórcy, po czym Kate odkryła, że został zaprojektowany z prymitywnym egzoszkieletem/systemem podtrzymywania życia, aby zapewnić Hansowi środki do życia i spełnienie Hansa marzeń. Po tym, jak zobaczyła, jak Hans został tam umieszczony, Kate dowiedziała się, że aby dotrzeć do Syberii, musiała rozmrozić łódź Yukoli w wiosce i zrobiła to za pomocą lokomotywy, odkrywając, że Hans zaprojektował lokomotywę w tym celu.

Wsiadając na łódź, Kate, Hans i zwierzak Yuki, wkrótce utknęli w krze lodowej. Kiedy Kate próbowała Hansa i Yuki uwolnić, łódź została porwana przez Iwana, który zamierzał zostawić Kate i kontynuować podróż do Syberii, ale nie był w stanie kierować statkiem. Kate udało się wrócić na pokład i zmusiła Iwana do odpłynięcia, po czym próbował rzucić jajo pingwina (fikcyjnego gatunku z Bieguna Północnego przypominającego pingwiny cesarski) na znak sprzeciwu wobec Kate działań, tylko po to, aby rozgniewać pingwiny strzegące pingwiniego gniazda i zmusić pingwiny do zabicia Ivana. Ostatecznie Kate i Hans dotarli do Syberii, po czym udało się Kate i Hansowi użyć starożytnych rogów Yukoli, aby przywołać stado mamutów. Hans, zachwycony spotkaniem z mamutami, z radością został mamutom wpuszczony na grzbiet i odjechał z mamutami a Kate pomachała ręką Hansowi na pożegnanie ze łzami. Tymczasem kancelaria prawnicza dowiedziała się od swojego prywatnego detektywa Nicka Caintina, że pomimo wszelkich starań, aby Kate śledzić, zrezygnował z zadania, twierdząc, że Kate Walker zniknęła bez śladu.

Miejsca[]

Romansburg[]

"Witamy Panie i Panów odwiedzających Romansburg. Znajdujecie się państwo u wrót tundry. To ostatnia osada przed niezmierzonemu przestrzeniami zmrożonych pustkowi."

Głos z głośnika

Pociąg zatrzymuje się w kolejnym miasteczku, leżącym już na zimnych przedpolach Syberii. Po przybyciu podróżników wita głos pułkownika Emiliowa.

Klasztor[]

"Przyszłam prosić o pomoc mnicha uzdrowiciela. Mój przyjaciel jest bardzo chory... i bardzo stary."

Wyspa Syberia[]

Mała wyspa, która nigdy nie została zaznaczona na żadnej mapie. To jedyne miejsce, gdzie wciąż żyją mamuty . W pewnym momencie mieszkali tu również Yukole, nie jest jasne, czy nadal są obecni na wyspie.

Jedynymi dwoma ludźmi, którzy kiedykolwiek postawili stopę na Syberii, to Kate Walker i Hans Voralberg, którzy przybyli tutaj z Yukim na łodzi z legend Yukoli. Hans i Yuki pozostali na wyspie z mamutami, podczas gdy Kate Walker wróciła do Rosji.

Wyspa jest pokryta polami niebieskiej trawy. Na wyspie znajdują się pewne konstrukcje wykonane przez Jukolów, takie jak automatyczna brama i rury, służące między innymi do przywoływania mamutów.

Wersja Polska[]

Postać	Dubbing
Hans Voralberg	Mikołaj Müller
Emaliow Gopaczew	Piotr Bujno

Ciekawostki[]

Kate i Hans zaprzyjaźnili się i zostali bliskimi przyjaciółmi, jechali na północny wschód, wspaniała podróż do niezwykłego miejsca, poradzili sobie, uważali że Syberia była piękna, byli pod wrażeniem Syberii.
Hans i Oskar: Nie odjechali by bez Kate.
Przed Kate i Hansem była długa podróż.
Hans: Nigdy by tak nie postąpił.
Hans: Zawiłał sam do Romansburga dawno temu.
Hans: Zaplanował wszystko, tak by za wszelką cenę osiągnąć cel.
Hans: Chciał wyjechać z Romansburga jak najszybciej.
Hans: Zamontował Oskarowi podobne urządzenie, zainspirował się Kate miniaturem urządzeniem.
Hans: Od transformacji odzyskał siły.
Hans: Skarbnica wiedzy.
Hans był że mamuty były na Syberii za błękitną trawę.
Hans: Nie wiedział jak grać na piszczałkach.
Kate po przybyciu pociągiem do Romansburga poznała ciekawe osoby takie jak: Emaliow Gopaczew, Cirkos.
Kate dotrzymała danego słowa Hansowi.
Kate wolała być podróżniczką i zwiedzać świat.
Kate nazywana przez pułkownika Emeliowa Hopaczewa: Katiuszka.
Kate mimo smutku z powodu rozstania z Hansem, cieszyła się że Hans w końcu z pomocą Kate dotarł na Syberie i spotkał mamuty.
Kate: była szczęśliwa, że była w Romansburgu z Hansem i jechała z Hansem spełnić marzenie Hansa.
Kate: Uważała, że podróż dla Hansa mogła być ciężka.
Kate: Było daleko do Hansa w mechanice.
Kate: Twierdziła, że Oskar był dla Kate kimś więcej niż maszyną.
Kate: Uważała, że Romansburg to intrygujące miasteczko, nie mogła się doczekać zwiedzania.
Kate: Uważała, że dotrzymywała towarzystwa Hansowi, który chciał spełnić swoje życiowe marzenie.
Kate: Zastanawiała się czy powinna była wrócić do Nowego Jorku.
Kate: Musiała jechać z Hansem do samej Syberii.
Kate: Miała szanse na drezynie dogonić pociąg.
Kate: Odeszła bardzo daleko, do innego świata.
Kate: Trzymała wszystkie karty, była w zmowie z tutejszymi w Romansburgu.
Kate: Twierdziła że plany się zmieniły, życie się zmieniło.
Kate: Postanowiła nie wracać do Nowego Jorku.
Kate: Znalazła rozwiązanie problemu.
Kate: Naruszyła własność państwową.
Kate: Nazywana przez Cirkosa: Śliczna, Milady.
Kate: Czasami się dziwiła.
Kate: Mogła sobie wyobrazić.
Kate: Nie wiedziała czy tęskniła za dawnym życiem.
Kate: Doradzono by Kate podążała za swymi marzeniami.
Kate: Nie interesowała się kościami mamutów.
Kate: Chodziło tylko o Hansa.
Kate: Nie przestraszyła się Pani Dusz.
Kate: Wolała wierzyć legendą.
Kate: Zaryzykowała.
Kate: Była cierpliwa.
Kate: Zagrała pieśń na piszczałkach która przyzwała mamuty na Syberii tak robili to pradawni Jukole.
U Oskara pojawiła się funkcja psychologiczna.
W Romansburgu nie było z byt wiele do oglądania.
Drezyna była w spisie państwowym zaewidencjonowana jako pomocniczy pojazd remontowy w nadzwyczajnych sytuacjach. Nie było adnotacji odnośnie maksymalnej ani przelotowej prędkości drezyny.
Cirkos: Nie znał się na mechanice, miał tresowaną małpę ale padła jesienią, klimat w Romansburgu był zbyt surowy dla inteligentnych zwierząt, bez małpy lokal Cirkosa nie był wart. Widowisko musiało trwać, więc wyjął automaty koni, mechaniczne konie cieszyły się kiedyś sławą, stwierdził że lepiej by było żeby znów stanęły na scenie, mechanizm trudno wyregulować i zajmowało to wiele godzin, zaprosił Kate na najnowszy pokaz zwany Zaklinacz Mechanicznych Koni. Nie miał pojęcia o automatach, uważał że ludzie pojawiali się w Romansburgu przejazdem i to nie często, przyjeżdzali kupować, sprzedawać, inwestować, bawili się przy tym setnie, dalej po za miastem oprócz śniegu nie było nic, chciał żeby mechaniczne mustangi zaczęły brykać, twierdził że mechanika była obca dla Cirkosa. Artysta.
Emeliow Gopaczew: Uważał, że obecność Kate w Romansburgu to rzadkość, zajmował administracją, twierdził że w Romansburgu nie było zbyt wiele do oglądania, przywitał Kate w ostatnim bastionie cywilizacji, był od nie dawna, twierdził że takie osoby jak Kate nie wracały do swoich dawnych zamieszkań, twierdził że mechaniczne gadżety i silniki to nie jego domena, uważał że dół był dołem, góra górą, ludzie z dołu inaczej patrzyli się tych co siedzieli na górze, to inni ludzie. Słyszał że mnisi z klasztoru potrafili wykurować człowiek, mieszkańcy z dołu chodzi do mnichów, uważał Kate za promyk słońca w sklepie, uważał że słońce nie wschodziło codziennie, uzyskał numer do Kate, uważał że zawsze było było jakieś wyjście, miał wabik na ptaki które sprzedawał tony podczas sezonu łowieckiego, miał kolekcję, uważał że na Syberii było zimno a podróże ciągnęły się wiekami. Przymknął oko na to co Kate zrobiła, uważał że służbom naprawczym by się to nie spowodowało. Nie sprawiał Kate kłopotów. Zgubił klucz do furtki. Tracił czas z muzyczną machinerią. Nie słyszał o wyspie Syberii. Był od nie dawna w Romansburgu. Strażnik szańców imperium i kierownik sklepu.
W Rosji zima, a kiedy słońce zachodziło, czas biegł bardzo wolno.
Borys twierdził że lądowanie nie było mocną stroną Borysa, wyznał Kate że latał pośród gwiazd, uważał że nie wielu ludzi mogło się pochwalić.
Romansburg: Niekończąca się biel śnieżnej pustyni, ostatnia stacja przed śnieżnym pustkowiem, piękne i urocze oraz intrygujące, ponure i dziwne miasto, ostatni bastion cywilizacji, ostatnie miasteczko przed śnieżną tundrą.
Na stacji w Romansburgu dawniej było radośnie furczało, obecnie było cicho i zamarło.
Hans: Uważał, że marzenia Hansa były marzeniami Kate, chciał wyjechać z Romansburga jak najszybciej, uważał że wyspa Syberia istniała.
Kate w Romansburgu nawiązała przyjaźń z Cirkosem, Emeliowem Gopaczewem.
Oskar: Uważał, że pociągi wogóle nie powinny się zatrzymywać, nie lubił stacji i miasteczek leżących wókół, uważał też, że Kate nigdy nie wróciła by już Nowego Jorku bo było już za późno, twierdził że zadanie wypełnione z pasją nigdy nie męczyło i pociągu nie zbudowano by był wieczny, nie miał żadnego celu, nie był zaprogramowany na odpowiedzi, był automatem, dbał o pociąg z najwyższą uwagą, twierdził że pociąg został zaprojektowany na przetrwanie w trudnych warunkach, nie najlepiej znosił surową zimę, podejmował decyzję, odpowiadał za pociąg, twierdził że automaty były skonstruowane by służyć człowiekowi, pod koniec podróży dobrowolnie zgodził się zdemontować aby stworzyć egzoszkielet dla własnego stwórcy Hansa Voralberga, uważał że śnieg fatalnie wpływał na mechanizm Oskara. Spięty. Wzorowo przestrzegał zasad, uważał że pasażerowie nie powinni opuszczać pociągu bez przyczyny. Wykonywał swoje zadanie. Nie mógł zmienić swojego programu. Uważał że musieli być ostrożni. Generalizował. Uważał że system mechaniczny Oskara nie był zaprogramowany do długiego przebywania na śniegu, uważał że śnieg fatalnie wpływał na mechanizmy Oskara. Uważał że automaty musiały służyć ludziom.
Oskarowi: Nie podobały się domy na dole w Romansburgu.
Oskara zadaniem nie było komentowanie ludzkich marzeń i utopi, układ trybów był delikatny i skomplikowany.
Mechanizm Oskara nie został zaprogramowany do długiego przebywania na śniegu.
Nikt nigdy nie widział wyspy Syberii, żaden z podróżników nawet o wyspie Syberii nie wspominał, nie było wyspy Syberii na żadnej mapie.
Służby Remontowe nie przyjeżdały do Romansburga zbyt często, rzadko przyjezdzały ostatnimi czasy.
Syberia (Wyspa) położona poza rosyjskim kontynentem.
Obsługą w Romansburgu zajmowały się Służby Remontowe.
Mnisi z Klasztoru: Nadęci, wymyślali najdziwniejsze zasady, zostawili by człowiek by zgnił niż pobrudzili by swoje habity, tworzyli odbicie twarzy na kawałku tkaniny, coś podobnego do całunu turyńskiego, postawili za Romansburgiem metalową skrzynkę, w skrzynce był lniany kawałek tkaniny. Jeśli położyło by się tkaninę na twarzy osoby chorej, w dziwny sposób by pochłonęła pot i inne płyny. Dzięki temu obraz twarzy pojawił się na lnie, na podstawie całunu mogli by powiedzieć czy warto ciągnąć chorego na górę do klasztoru, potrafili wykurować człowieka.
Malka: Była odpowiedzialna za to kto otrzymał całun, była dumna z funkcji, wywiązała się z zadania.
Igor: Pozwolił Kate przejść, oddalił się ze swojego stanowiska, powziął decyzję że lepiej na tym wyszedł, trzymając się z dala od Ivana, zostawił Ivana.
Patriarcha: Znakomity lekarz, wyleczył duszę i ciało, powierzył Malce zadanie, formułował diagnozę patrząc na obraz, posiadał moc leczenia, spoglądał na twarz chorego zanim powiedział.
Mieszkańcy z dołu w Romansburgu przychodzili do Mnichów.
Głos Ivanowi Burgowi użyczył Ireneusz Machnicki.
Głos Malki, Jessy użyczyła Bożena Furczyk.
Głos Patriarche, Wodzowi Jukoli użyczył Roch Siemianowski.
Głos Edwardowi Marsonowi użyczył Sławomir Śmiałek.
Głos Johna, Borysa Charova, Mnicha użyczył Wojciech Machnicki.
Głos Szamance Jukoli, Sarze Walker użyczyła Beata Łuczak.